|
|
Духтаре дидем аз фавҷи Кариб,
Мавҷҳои мӯй чун мавҷи Кариб.
Рӯй – нозуктар зи гулҳои саҳар,
Азм – аз фулоду оҳан сахттар.
Аз ду чашми хонаи меҳраш ҳамон
Шӯълаҳои хашм мегардад аён.
Хандаи ӯ бо ғазаб омехта,
Автомат дар пеши бар овехта,
Ҷанг дорад, ҷанг дар як пайкаре
Ин силоҳи сарду меҳри модарӣ.
Гарчи баҳри ҳифзи номуси ватан,
Дафъи душман ҳам дифои хештан
Автомат ҳоло ба ӯ даркор буд,
Дар бари ӯ лек ҳамчун хор буд.
Як замон гул ҳамчунин бехор буд,
Ҷои гул дар гӯшаи дастор буд.
Баъд гулро чун ба яғмо бурдаанд,
Исмати гулро ба савдо бурдаанд,
Баҳри ҳифзи номи поки хештан
Гул баровардаст хор андар бадан.
Хоҳари Куба! Миёни корзор -
Ҳамчу гул нозук, чу оҳан бурдбор;
Душманат бисёр, ёрат бешумор -
«Ҷои гул – гул бош,
ҷои хор - хор!»
1962.
|
|
