Суруди ту ба кунҷи дил ниҳон нест.
Чу парвози уқобон бенишон нест...
Даштҳо ҷомаи атлас пӯшанд,
Духтарон махзани дил боз кунанд.
Теппаҳо гунбази зангорӣ шаванд,
Чашм ҳайрон шаваду дил вола.
Бо чашми дил нигаҳ фиканд аз рӯи мардумӣ
Танҳо ба фарқи обу хун фарзанди одамӣ
Замин чун боғҷома – мо дарахтем,
Ба рӯяш меваи дил бояд афшонд.
Ҳар маҳал, ки буда меъоди ду дил,
Ёдгораш шишаи бишкастаест.
Шукри Варзобу хониши рӯдаш,
Шукри бар коми дил расиданҳо.
Хоки Ҳиндустон зи Бедил дил гирифт,
Наъши ӯ то ҷовидон манзил гирифт.
Он ҷо, ки бирехт хуни нофаш,
Бояст, ки хуни дил бирезад...
Хотири ҷамъу дили беғаму осоиши рӯҳ
Варзиши рӯду тапишҳои таболудаи дил... Саҳифаи 1/65 |
Роҳнамо
Зиндагинома
