Дар зери пои неку бад шуд кӯфта замин,
Бефарқ хуну обро ҳамвора даркашид.
Чашми бад дорад басо кӯю дарат,
Ишқи моро ҳифз кун аз ҳар бало.
Далерии шумо аз тарси ҷон аст,
Ҷасурии шумо бад аз ҳасурист.
Миёни неку бад, таҳқиру иззат, поку олуда,
Гаҳе тобуткаш бошу гаҳе гаҳвораҷунбон шав.
Саргаҳи ӯст ин замин, ин хок,
Мекунад сарфи неку бад худро.
Ин заминро ман нигаҳбонӣ кунам аз қасди бад,
Дидгоҳи шоириям дидбонгоҳи ман аст!
Хайр бошад! Чӣ ҳам тавонӣ кард?
Ин мабодо зи бад батар гардад.
Шунавӣ гоҳ гапи кину ҳасад,
Ин яке нек бигӯяд в-он бад,
Бо синони ақлу бо теғи забон,
Бо суханҳои бад аз гурзи гарон
На хотире ранҷондаӣ, на бар касе бад кардаӣ,
На ҳаққи мардум хурдаӣ, на моли мардум бурдаӣ, Саҳифаи 1/3 |
Роҳнамо
Зиндагинома
