1. БӮИ ГУЛ ОЯД ЗИ ТУ

2. БОҒИ МО

3. БОЗ ҲАМ ДАР БОРАИ РӮДИ КӮҲӢ

4. ДАР БОМИ ҶАҲОН

5. ДАРДИ МАН БОЛО ГИРИФТ

6. ДАСТИ ТУ МЕДОНАД

7. ДИЛСИЁҲ

8. ДӮСТОНРО ГУМ МАКУН

9. ЗАН ПОСБОНИ ОТАШ АСТ

10. ЗАН, АСТ ЗАН

11. ИЛОҶАМ ЧИСТ

12. ҚАЛАМ

13. КОКУЛАТ (БА ДУХТАРОНИ ТОҶИК)

14. КӮҲ

15. САЙРИ ҚИЪАҲО

16. СУРУДИ КӮҲИСТОН

17. ТӮИ ПАХТАЗОР

18. ЧАШМИ МАН

ЧАШМИ МАН

Чашми ман серӣ надорад аз тамошои замин,
Хоҳам аз мадди назар н-афтад ягон ҷои замин.
Чашми ман хоҳад, ки бинад навбаҳорон бешумор,
Борҳо бинад шукуфтанҳои гулҳои замин.
Чашми ман маҳви ҷамолу ҳусни зан бошад мудом,
Беҳ зи ҳусни зан набошад ҳусни зебои замин.
Аз азал зан бо замин як гашт чун ду модарон,
Бӯи зан ояд машомамро аз ақсои замин.
Гар намешуд дасти зан ҳусни замин пайдо набуд,
З-ин сабаб гӯем занро маҳфилорои замин.
Ҳокимият гар ба дасти зан саросар мегузашт,
Мардҳоро бештар буд кайфи дунёи замин.


                                              Москва, Кунтсево,
                                              Июн-июли 1975.

1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18