1. БӮИ ГУЛ ОЯД ЗИ ТУ

2. БОҒИ МО

3. БОЗ ҲАМ ДАР БОРАИ РӮДИ КӮҲӢ

4. ДАР БОМИ ҶАҲОН

5. ДАРДИ МАН БОЛО ГИРИФТ

6. ДАСТИ ТУ МЕДОНАД

7. ДИЛСИЁҲ

8. ДӮСТОНРО ГУМ МАКУН

9. ЗАН ПОСБОНИ ОТАШ АСТ

10. ЗАН, АСТ ЗАН

11. ИЛОҶАМ ЧИСТ

12. ҚАЛАМ

13. КОКУЛАТ (БА ДУХТАРОНИ ТОҶИК)

14. КӮҲ

15. САЙРИ ҚИЪАҲО

16. СУРУДИ КӮҲИСТОН

17. ТӮИ ПАХТАЗОР

18. ЧАШМИ МАН

ЗАН, ЗАН АСТ

Синну соли зан ба кас пурсидан аз одоб нест,
Синну соли хешро гуфтан ба занҳо хос нест.
Зан, зан асту дар ҳама ҳолат чу зан мемонад он,
Ин муаммоест, ки ҳоҷат ба пурсу пос нест.

Аз зани имрӯзаи мо ҳикмату эъҷоз пурс,
Дар фазои зиндагӣ кайфияти парвоз пурс.
Аз замин зан меравад, сайри кавокиб мекунад,
Давраи мо кард занро дар ҳунар мумтоз, пурс.

Зан набошад зебу зинат нест дар маъвои мо,
Ҳуш дар сар, равшанӣ дар дидаи бинои мо.
Зан набошад нест дар рӯи замин нақши ҳаёт,
Дон, ки бе зан то абад дар гил бимонад пои мо.

Мард бошӣ байрақи болои сар кун номи зан,
Сабт дар боби зафар бо хатти зар кун номи зан.
Номи зан то осмон бардор дар болои каф,
Машъали тобанда чун шамсу қамар кун номи зан.

1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18