Нишинам дар лаби дарёи кӯҳӣ,
Ки омӯзам аз ӯ дарёдилиро.
Паямбарҳо муаллақ мондаю ночор
дар байни худою бандагони ӯ,
Пас аз ӯ чанд муддат хонаро ҳаргиз намерӯбанд,
Пас аз ӯ хонарӯбӣ як гуноҳи пурситам бошад.
Агар меҳмони бепою қадам, бехосият бошад,
Пас аз ӯ нақши пояшро зи рӯи хок мерӯбанд,
Обшор аз бари ӯ пош шуда,
Ҷониби дашту биёбон ҷорист.
Ё чун сутуни мақбара бар ёдгори ӯ!
Барад фарзандҳои баркамолаш,
Чу бадбахтӣ бар ӯ офат расонад –
Ба рӯи ӯ яке бори гароне,
Яке чун деҳқону киштманд аст.
Ба рӯи ӯ хилофи хоҳиши ӯ
Садои зарби мис аз зар баланд аст.
Халад дандонаҳои тонк бар ӯ
Чу ашки шер бар ҳалқи ғизоле. Саҳифаи 1/51 |
Роҳнамо
Зиндагинома
