Шўҳрати бисёр дорад тирамоҳ,
Номи лангардор дорад тирамоҳ.
Дасти боло, рўи хандон, чашми сер,
Домани пурбор дорад тирамоҳ.
Паҳн карда хони зебо дар замин,
Нозу неъматҳон дунё дар замин,
Мекунад моро ба даргоҳаш хабар,
Дорад он тўю тамошо дар замин.
Хам шуда сўи замин бо эҳтиром,
Медиҳам аз номи колхозчӣ салом,
Чун дарахти сершоху сербарг,
Мисли домоду арўси некном.
Кўҳсор аз шарҳ чун деҳқони пир,
Мебарад тўёнаҳои беназир:
Лаълии заррин ба сар бардошта,
Ҳар саҳар гўяд, ки:
аз ман ҳадя гир!