Дирўз баъди борон тирукамон баромад,
Байроқи навбаҳорон партавфишон баромад,
Аз қатраҳои борон дар офтоби тобон
Рухсора тар намуда абрўкамон баромад.
Бо рангҳои дилкаш, бо чеҳраи мунаққаш
Ҳусни замин дамида фавворасон баромад,
Аз кўҳ то ба кўҳе, аз дашт то ба даште
Товуси хушхироми Ҳиндустон баромад.
Мурғи қафасшикаста, аз банди зулм раста,
Чун рамзи дўстии халқи ҷаҳон баромад.
Кардам гумон, ки аз дил савти ҳазор манзил
Чун мавҳҳои соҳил дар як замон баромад,