ҲАМИН КОФИСТ
Туро сад бор гуфтам, ки ғуломат ман,
Ҳамин кофист,
Фидои як каломат, як саломат ман.
Ҳамин кофист,
Навиштам, пахш кардам мӯҳр, мондам
даст бе гуфтор
Ҳаётамро, мамотамро ба номат ман,
Ҳамин кофист.
Ту донӣ феълу атвори ғуломон шӯру исён аст,
Шикастан, пора кардан
кундаву занҷири зиндон аст.
Чу рӯди кӯҳ ҷӯшида, хурӯшида
бурун рафтан
Зи қаъри тангно омоли озодипарастон аст.
Вале ман он ғуломам, ки на исён мекунам,
на шӯр,
На бо ту мекунам ҷангу на аз ту
мешавам ман дур.
Ҳамеша бо ту механдам, ҳамеша
бо ту мегирям,
Агар хоҳӣ ту, ман ҳеҷу агар хоҳӣ ту,
ман машҳур.
Вафо кун, гуфта будӣ, ман вафо кардам,
Ҳамин кофист.
Диламро дар вафо обу адо кардам.
Ҳамин кофист.
Агарчи ибтидои ошиқон дар ишқ ҳар
ранг аст,
Вале бо номи ту ман ибтидо кардам,
Ҳамин кофист.
1965
|
